Gisteren was  het een pittige eerste dag. Mijn schouder werkte niet echt mee en ik moest de wandeldag halverwege afbreken. Vandaag lopen we met een groep die we hebben ontmoet op de camping. We beklimmen vandaag o.a. Conic Hill en lopen de eerste kilometers langs Loch Lomond.

Al vroeg in de ochtend besluiten we op te staan, onze spullen in te pakken en te beginnen met loopdag twee. Met 6 personen starten we deze wandeldag. Twee Duitse mannen en één Duitse vrouw hadden we leren kennen op de camping. We hadden een gezellige avond en hadden toffe gesprekken.

Eerste kennismaking met Loch Lomond

Op wandeldag twee stond de eerste kennismaking met Loch Lomond op het programma. Dit meer schijnt één van de mooiste stukken van de West Highland Way te zijn, en ik kan je vertellen dat is het ook wel zo. Het eerste aanblik was echt geweldig. De kleine gebergten reikte uit over het meer en je kon mijlen ver kijken. Het landschap was groen, heel groen en er waren een aantal kleine wolkjes aan de hemel. Helemaal niet verkeerd met deze warme temperaturen.

Mini break na 8 kilometer

Na ongeveer 8 kilometer besloten we voor de beklimming van Conic Hill pauze te nemen. We hadden onze stoeltjes bij…wat een luxe en genoten van het prachtige uitzicht. Toen we de kaart bekeken besefte we gelijk dat we Conic Hill op moesten. We konden er ook om heen. Maar iedereen van ons wilde dat eigenlijk niet. Zo gezegd, zo gedaan…op naar onze eerste berg beklimming.

Beklimming Conic Hill

Zo wat had ik me vergist in deze berg. Het was gelijk een goede oefeningen want deze berg was nog niks in vergelijking met wat er nog op het menu stond. We zouden twee keer zo hoge beklimmingen krijgen. Gelukkig staat er vaak na een beklimming, een dikke beloning te wachten op je.

Zo ook bij Conic Hill. Het was een pittige klim. Vooral voor deze Nederlandse dame, die geen bergen in haar land heeft. Dat was even wennen. Gelukkig gingen we allemaal op ons eigen tempo en besloten we aan de top op elkaar te wachten. Eenmaal aan de top kregen we een verrassing. Wat een uitzicht. WAUW! Hier doe je het toch voor.

Daarna besloten we hier een extra pauze te houden. Wat wil je ook. Pauze met een uitzicht like this moet je niet overslaan natuurlijk. Dat zou stom zijn.

Lunchen met een biertje in Balmaha

Na elke beklimming is er natuurlijk ook een afdaling. We begonnen allemaal zin te krijgen in een welverdiende break en een biertje. Toen we aankwamen in Balmaha plofte we neer bij het eerste goede restaurant wat we tegen kwamen. We bestelde allemaal iets te drinken, meeste een biertje en sommige ook een goede maaltijd. Ik ging voor een broodje zalm. Mijn lichaam had dit echt nodig en echt iets vegetarisch hadden ze niet helaas. Na een pauze van één uur was het tijd om verder te gaan.

Vervolg van de route

We begonnen halve wegen het laatste stuk te twijfelen of we wel goed aan het lopen waren. We zagen na een mini beklimming even geen bewegwijzering meer. Op onze instincten besloten we toch de weg te vervolgen. Dit pakte gelukkig goed uit want na 10 minuten lopen kwamen we één West Highland Way bordje tegen. Happy!

De laatste beklimming

Dan denk je alle beklimmingen te hebben gehad. Guess what! Er stond er nog één op ons te wachten. Toen we de kaart bekeken leek deze beklimming te liggen na onze overnachting. Maar helaas pindakaas, deze lag er toch voor. Natuurlijk hadden we hier ook geen keuze en moesten we deze berg beklimmen. Gelukkig was deze niet zo hoog en waren we binnen 45 minuten boven. Wel vonden onze lichamen het niet zo leuk meer en waren ze heel blij dat na deze beklimming de camping in zicht was.

Sallochy Campsite

Wat een fijne camping dit is. De rust! De omgeving! Die combinatie is na een pittige wandeldag…heerlijk. Alleen er was één ding wat minder leuk was: de Midges. Echt deze beesten verpesten heel je rust gevoel. Want zijn deze irritant. Maar goed we hadden ons zelf goed aangekleed en zoveel mogelijk huid bedekt.

Tas halen met behulpzame Schotse mensen

Alleen had ik een klein probleem. Zoals je kon lezen in mijn verslag van wandeldag 1, was dat ik mijn tas zou gaan laten vervoeren. Van te voren moet je aangeven waar je aankomt en daar word je tas dan bezorgt. Dus ik dacht, hadden we besproken, dat we in Rowardennan zouden overnachten. Maar helaas besloten we drie kilometer voor deze plek te stoppen. Je raad het al. Mijn tas was daar dus niet.

Maar hoe kom je met een moe lichaam in Rowardennan…lopen. Er reden geen bussen en liften werkte ook niet. Niemand ging die kant zo laat nog op. Maar lopen was ook geen optie omdat mijn schouder daar geen zin in had. Je moet natuurlijk ook weer drie kilometer terug. Dus wat nu…

Gelukkig na een tijdje wachten, kreeg ik hulp uit onverwachtse hoek. Een Schots stelletje moest met de auto toch die kant op en ik kon mee rijden met hun. JOEPIE. Ik sprong bij hun in de auto en kon zo mijn tas ophalen. Ook kon ik weer mee terug rijden. Dit is nummer twee al die mij zo helpt. Echt was een top mensen.

Eten, potje kaarten en zonsondergang

Wat was dit een fijne afsluiting van deze dag. We hadden zo honger dat we eerst even gingen eten. Daarna was het tijd voor een heerlijke douch, alleen was die niet aanwezig. Dan maar met een washandje en wat water. Na het basis douche, besloten we een potje te kaarten. Dit was leuk en gezellig. Na deze leuke activiteiten, genoten we alle nog van een prachtige zonsondergang voordat we onze ogen gingen sluiten.

Meer lezen over de West Highland Way:

• Lees hier hoe ik mij heb voorbereid op mijn reis door Schotland met de “klaar voor vertrek tag“.
• Wandeldag 1: van Milngavie naar Drymen

Foutje gezien? Meld het.