Nog twee dagen en dan zit het er helaas weer der op. Aan de ene kant kijk ik uit naar het einde, maar aan de andere kant mag dit nog dagen door gaan. Vandaag staat één van de pittigste klimmen op de het programma: Devil’s Staircase en de naam zegt het al. Het gaat pittig worden en na deze klim lopen we door het dal richting de stad Kinlochleven.

Route informatie

Beginpunt: Glencoe Mountain Resort of Kingshouse

Eindpunt: Kinlochleven

Overnachting: In Kinlochleven bij Blackwater Hostel – hier kan je ook kamperen met douche. Verder in het dorp zijn er ook meerdere overnachtingsmogelijkheden.

Wildkamperen: Langs deze route mag je overal wildkamperen

Moeilijkheidsgraad: Er is weinig tot geen schaduw. Op deze route heb je één van de zwaarste klimmen van deze LAW: de Devil’s Staircase.

Lunchen: Geen mogelijkheid tot eten onderweg. Neem zelf genoeg eten mee.

Water: Onderweg alleen mogelijkheden tot het vullen vanuit meren en beekjes. Dit water moet je wel reiningen. Neem zeker zelf 3/4 liter mee als je geen water reinigd.

Tot de volgende keer Glencoe

Het is vroeg en gisteren was ik aan het bedenken hoe ik terug zou komen bij de West Highland Way. De route lag 13 kilometer van mijn hostel. Als ik de bus wilde pakken, moest ik nog 20 minuten lopen en 2 uur wachten. Totdat…een aardige Schotse man die mijn roommate was, aanbood om mij weg te brengen. Hij was namelijk gisteren ook bij de bar en we hadden goede gesprekken over de meeste prachtige bergbeklimmingen hier. Tijdens de autorit naar de WHW hadden we het over de Ben Nevis – die moest ik echt gaan beklimmen. En als ik dat niet deed moest ik het volgend jaar maar hem komen doen. Hij had de Ben Nevis al meerdere keren beklommen.

Beklimmen van de Devil’s Staircase

We zijn ongeveer al 2 uur onderweg, als we de Devils Staircase eindelijk zien. Op het eerste gezicht lijkt het allemaal wel mee te vallen, maar hoe dichterbij we komen hoe heftiger de klim eruit ziet. Voor deze klim staat zeker 1 uur maar ik weet nu al dat ik er langer over ga doen.

We komen bij de voet van de klim aan en maken ons klaar om ieder op ons eigen tempo omhoog te gaan. De warmte stijgt en de wind begin te verdwijnen. Pfff…het word behoorlijk warm. Ik stop meerdere keren onderweg. Deels om te genieten van het uitzicht maar ook om bij te komen. Te kort aan adem en elke windvlaag die voorbij vliegt omarm ik.

Lees ook: Het complete verslag van de beklimming van de Devil’s Staircase.

En dan na 1 uur en 15 min klimmen bereik ik eindelijk de top. Zo blij! Ik plof neer en ik voel wat tranen prikken. Trots! Doorzetten! Heel die klim, waar ik meerdere keren heb staan vloeken, maar het was het meer dan waard. We besluiten hier een tijdje te blijven en volop te gaan genieten. Oooh en om foto’s te maken natuurlijk.

Verder omhoog naar Stob Mhic

Na een tijdje volop genieten kijken we omhoog en zien we de Stob Mhic liggen. Er loop een pad naar de top en we besluiten nog eens 200 meter hoger te klimmen. Hoe hoger we komen, hoe stiller het word. We zitten eindelijk op de top en het is buiten de vogels en de wind muisstil. Niet te geloven dat ik zo hoog zit. Dit wil ik meer doen!

Lange weg naar Kinlochleven

De extra klim naar Stob Mhic was het waard, maar we merken beide dat we van onze lichamen veel hebben gevraagd. Het is ook nog eens behoorlijk warm en op sommige plekken staat er totaal geen wind en schaduw is er ook maar weinig tot niet te vinden. Gelukkig zijn die irritante insecten minder aanwezig en dat is een pluspunt. We lopen en lopen door de prachtige Schotse Hooglanden. Het ongelooflijk mooi hier en vooral mijn ogen en camera maken overuren. Nog steeds niet te geloven dat ik hier mag en kan lopen.

Een warme douche en zelf eten maken

 We kwamen na 4.5 uur lopen aan bij ons hostel. Ik besloot eerst even lekker te gaan douche want ik stonk echt een uur in de wind. Wat kan een mens blij zijn met een fijne douche. Daarna zijn we Kinlochleven ingedoken en hebben we de supermarkt even leeggehaald. Dit was de grootste en uitgebreidste supermarkt op de route, dus je snapt ons wel. Daarna zijn we samen in de grote keuken van het hostel gaan koken. We doken beide vroeg ons bedje in, om in de vroege morgen goed uitgerust aan de laatste etappe te beginnen.

De Schotse Hooglanden zijn prachtig

 Zoals iedereen het een beetje benoemd: de Highlands zijn echt heel mooi. Je weet om sommige plekken niet wat je ziet. Gelukkig is al die pracht nog niet voorbij en mogen we morgen nog een dag gaan genieten. Wel lopen we morgen veel meer kilometers en word het ook veel dalen en klimmen. Nog een dag en dan rijken we eindelijk het geen waar we zolang naar toelopen: de finish in Fort William.

Meer lezen over de West Highland Way: 

• Lees hier hoe ik mij heb voorbereid op mijn reis door Schotland met de “klaar voor vertrek tag“.
• Wandeldag 1: van Milngavie naar Drymen
• Wandeldag 2: van Drymen naar Sallochy Campsite
• Wandeldag 3: van Sallochy Campsite naar Inversnaid
• Wandeldag 4: van Inversnaid naar Crianlarich
• Wandeldag 5: van Crianlarich naar Bridge of Orchy
• Wandeldag 6: van Bridge of Orchy naar Glencou Mountain resort
• Wandeldag 8: van Kinlochleven naar Fort William