Hauts-Fourneaux B ook wel bekend als HFB of Cockerill Sambre onder de urban explorers. Een grote verlaten staal en cokesfabriek in België. Een urbex locatie die al een enorm lange tijd om mijn verlanglijstje staat en waar we nu eindelijk naar toe zijn gegaan. By far is dit zeker een van de gaafste urbex avonturen die ik tot nu toe heb mogen beleven.
Geschiedenis HFB
Hauts-Foureaux B of ook wel Cockerill Sambre is een groot fabrieksterrein dat is gebouwd in 1962. De jaren daarna liep de fabriek goed maar richting 2008 werden de activiteiten langzaam afgebouwd. Niet veel jaren later sloot de fabriek door de economische crisis in 2014. De grootte van het terrein was niet meer rendabel en is daarom definitief gesloten. In totaal werkte er bij HFB zo’n 40.000 mensen. Echt een bijzondere geschiedenis heeft deze plek niet en juist de fabriek zelf maakt deze plek zo tof om te bezoeken.
Toekomst HFB
Wat er precies gaat gebeuren met HFB is vooralsnog onduidelijk. Er zijn al diverse ideeën voorbij gekomen maar elke keer werden die van tafel geveegd. De sloophamer erin gooien was niet de bedoeling maar lopend over het terrein zien we verschillende aankondigingen hangen voor de sloop (augustus 2020). Volgens sommige hangen deze plaatjes al een tijdje en kan het nog wel eens een lange tijd gaan duren voordat er überhaupt een start wordt gemaakt met de sloop.
Zo ontzettend groot
Vanuit de hoofdweg die door de stad raast zie je de staalfabriek al. Je kan je ogen haast niet geloven maar het is groot, heel groot. We werden al gewaarschuwd dat je aan één dag niet genoeg hebt en dat sommige mensen wel 3 keer zijn teruggekomen en zelfs toen nog niet alles hebben gezien. Als je gaat houdt dit dan ook in je achterhoofd. Wij hebben er in totaal 6 uur doorgebracht.
Ons bezoek aan Hauts-Fourneaux B
Dat hier een dosis spanning aan te pas zou komen, dat wisten we bij voorbaat al. Het terrein van de Hauts-Fourneaux B opkomen is al een hele onderneming en de kans om gepakt te worden is aanwezig. We besluiten rustig aan te doen en goed om ons heen te kijken. We hebben een tip gekregen en die nemen we in acht. Kijken nog even rond of we bewakers zien maar het blijkt veilig te zijn.
We gaan het eerste gebouw binnen waar het super donker is. Het ruikt hier naar olie en diesel en we besluiten onze camera’s tevoorschijn te halen. Als we die hebben zetten we onze reis over het terrein voort. De eerste trappen komen in zicht en alles ontpopt zich. Dit is het toch echt waar ik van hou; vervallen industriële locaties met overal wel iets bijzonders te zien. Ik weet nu al zeker dat mijn camera overuren gaat maken. Voor de zekerheid heb ik meerdere kaartjes bij want ik hoorde dat als je betrapt wordt je al je foto’s op je camera moet wissen. Dus ik besluit regelmatig even van kaartje te wisselen en ook beelden te maken met mijn telefoon als backup.
De hoogoven
Na een tijdje rondlopen en traplopen komen we bij de indrukwekkende hoogoven. Wat een groot massaal ding is dit en kan bijna mijn ogen niet geloven. Het was wel even spannend omdat sommige trappen naar deze hoogoven niet heel stabiel meer waren en sommige platen rondom de trappen waren verdwenen.
Deze hoogovens werden gebruikt voor ijzererts en die werden dan omgezet naar vloeibaar ruwijzer door dit reducerend te smelten. Er wordt dan zuurstof uit de ertsen verwijdert waarvan cokes en sinter de grondstoffen zijn. Die worden vanaf de voorraadbunker naar de top van de hoogovens gebracht en worden dan in de vultrechter gegoten. Hierna komt het terecht in een schommelgoot die dan alles gelijkmatig verdeeld en dan onderaan de ovens wordt hete lucht ingeblazen van circa 1000 tot 1200 graden Celsius. Deze hete lucht reageert dan weer met de cokes en poederkool en vormt vanuit daar het gas die het zuurstof uit het ijzererts onttrekt. Dit zorgt er dan weer voor dat het ijzererts smelt. Alle ijzererts verzamelt zich onderaan de hoogoven en wordt dan afgetapt om verder door de staalfabriek te laten vervoeren. De gassen die eruit vrij komen worden dan gebruik als brandstof en elektriciteit.
Van steenkool naar ruwijzer
Zonder steenkool geen ruwijzer maar dit lukt niet rechtstreeks. De kolen moeten eerst worden omgezet in cokes. Dit gebeurt door ze in een afgesloten oven tot 1250 graden Celsius te verwarmen. Zijn de kolen op de perfecte temperatuur dan worden het gloeiende cokes, vanuit daar komen ze terecht in een bluswagen die de cokes naar de blustoren brengt. Hier krijgen ze een douche en komen ze vervolgens in de cokeskaai aan waar ze kunnen uitdampen. Vanuit daar gaan ze naar een cokesstabilisatie en worden ze gebroken en gezeefd en kunnen dan worden gebruikt in de hoogoven.
Klimmen, klauteren en oppassen
We komen er al snel achter dat alles hier aan het vervallen is en dat niet alles veilig meer is. Bij het betreden van de trappen is het goed uitkijken. Vele trappen zijn oud en wankel en gaten in traptreden niet raar zijn. De spanning is aanwezig en we zijn voorzichtig als we omhoog gaan. Op sommige trappen spreken we af om één voor één omhoog te gaan en met beide handen de leuningen vast te houden. Op een gegeven moment komen we bij een niveau waar er platen ontbreken en dat enkele traptreden in erg slechte staat zijn. Vanuit hier besluiten we dan ook niet richting de top te gaan. We willen eigenlijk naar het uitzichtpunt boven de hoogovens maar helaas.
Naar 60 meter hoogte
We wilde zoals velen het noemen naar ‘on top of the world’. Via de weg die we als eerste probeerde lukte het niet. We gingen terug naar beneden waar we vier jonge mannen tegen kwamen. Na een kort gesprek kregen we een tip langs welke trappen we wel naar boven moesten gaan. Ze vergezelde ons en omdat ze er al eerder waren geweest kregen we tips over waar we onderweg op moesten letten.
Het zijn een flinke aantal trappen maar hoe hoger hoe beter de staat van de trappen was. Na 15 minuten klauteren was het tijd voor de wenteltrap. Ik heb geen hoogtevrees maar hier moest ik wel even slikken. Houdt je vooral aan de binnenkant van de trap vast en kijk niet naar onder. Ik kon het niet laten, ik keek toch naar beneden haha.
Maar goed we komen met trillende handen boven en wat we daar zien is fantastisch en we worden beloont met een uitzicht waar je u tegen zegt. We kijken rond en maken een hoop foto’s want dit is iets wat je misschien nooit meer gaat doen. Na 10 minuten on top of the world wordt het tijd om af te dalen want we staan vol in het zicht natuurlijk.
Van grote hallen tot aan oude machines
Eenmaal weer beneden zetten we het urbex avontuur voort. We zijn niet meer de enige op het terrein en komen onderweg meerdere urban avonturiers tegen. Op een moment horen we wat aankomen, het blijkt een trein te zijn en we duiken net zoals andere mensen op het terrein weg. De trein raast voorbij en we blijken weer veilig te zijn. De machinist moet namelijk doorgeven als hij iets ziet. We verkennen nog een aantal ruimtes en lopen nog wat rond totdat het tijd is om terug naar de auto te gaan.
Urbex België tip: Ontdek het verlaten zwembad Piscine du Mosq in België
Handige informatie Hauts-Fourneaux B
De Hauts-Fourneaux B is bekend in de wereld van urban exploring. Het is dan ook niet moeilijk om deze locatie te vinden in Google.
Bezocht: september 2020
Gebouwd: 1962
Verlaten: 2014
Status: vervallen/verlaten en beveiligd
De locatie wordt sinds een tijd goed in de gaten gehouden en er loopt beveiliging over het terrein. De komen eigenlijk niet in de gebouwen maar ook dat is niet helemaal zeker. We horen verhalen van mensen die zijn betrapt terwijl ze binnen waren. Regelmatig worden mensen betrapt en moeten dan foto’s verwijderen en het terrein verlaten. Er hangt ergens op het terrein ook een camera maar die hebben wij niet gespot. Het beste is om niet te lang in zicht te blijven en geen onnodige geluiden te maken.
Heb jij de urbexlocatie Hauts-Fourneaux B in België al bezocht?
