Iedere maandag besteed ik aandacht aan een foto die voor mij speciaal is. Het kan een foto van een sprekend portret zijn of van een baby olifantje die ik in het wild heb zien lopen. Maar het kan ook een foto zijn waar ik iets op heb bereikt of waar ik iets nieuws ontdekte. Ik vertel in deze rubriek het verhaal in en achter de foto…

Luipaard gespot

Oké, hou je goed vast want er is een Luipaard gespot. Het gaspedaal werd diep in getrapt en zo snel als we konden gingen we naar de plek van bestemming. We moesten ons zelf goed vasthouden. Want we werden van links naar rechts gehobbeld. Maar niemand leek het erg te vinden. Want wat wil je nou nog meer op (voor de meeste) je alle eerste safari en dan gelijk de kans om deze prachtige dieren te kunnen zien.

Er leek geen einde aan te komen, want als je zo graag iets wilt dan lijkt het altijd langer te duren dan dat het in werkelijkheid is. Dus in werkelijkheid duurde het ook maar 10 minuten, het leek wel uren. Oké, beetje overdreven maar je snapt mij wel.

We zagen tussen de bossen wat andere auto tevoorschijn komen. Zoals we al hadden verwacht waren we niet de enige die de oproep hadden gehad. We beginnen rustiger te rijden en hoe verder we komen bij de andere auto’s, hoe harder mijn hart begint te kloppen. Ga ik dus echt een Luipaard zien? Zo spannend! Ik heb gewoon kriebels in mijn buik.

Niet één maar twee

O my dit is toch fantastisch, geweldig, amazing, spannend – we beseffen dat we geluksvogeltjes zijn. Want er is niet één Luipaard aanwezig maar twee. Er ligt er ook nog eentje boven in de boom te genieten van zijn maaltijd (met ‘n deel van een poot). Smakelijk eten! Je ziet ook op de foto dat deze Luipaard net zijn maaltijd heeft bemachtigd. Bloed zit nog een beetje aan zijn of haar kop.

Als fotograaf zijnde baalde ik wel een klein beetje in het begin (gek he? #wantjezieteenluipaard), hoe wij er eerst bijstonden met de auto. We zagen de Luipaard van achteren dus een mooie foto maken ging niet. Gelukkig hoorde onze gids mijn baalmomentje en besloot een stuk terug te rijden en van een andere kant de komen. Om maar even de discussie uit de lucht te helpen, we stonden op een gepaste afstand van het dier zodat het niet verstoord zou worden – voordeel van een telelens.

Bijzonder moment

We bleven daar ongeveer 15 minuten en die 15 minuten vlogen te snel voorbij. Gek hé, dat het nu zo anders kan zijn. Maar ik was zo ontzettend blij – blij ei! Indrukwekkend om deze pracht dieren in het wild op mijn eerste safari ever te mogen zien. De ontmoeting was rustig. Denk ook omdat hun buikjes vol zaten dat ze zo rustig waren. Een bijzonder moment wat ik nooit meer zal vergeten.

Natuurlijk hebben wij ook wel geluk gehad. Een ander deel van de groep heeft letterlijk in de drie safari’s die ze hebben gedaan geen één Luipaard gezien. Eigenlijk kon mijn ervaring met een safari niet meer stuk. Want wie had die ooit durven hopen dat ik er ooit eentje zo zien.

Ben nu nog meer van mening dat wilde dieren ook echt in het wild thuis horen. Natuurlijk hier en daar uitzonderingen maar een Luipaard hoort niet als huisdier gehouden te worden. Het is niet een dier om gezellig mee te gaan knuffelen. Nee, dat zie je toch hoe mooi dit moment is. Hoe mooi het is om ze in hun eigen huis te zien, waar ze echt een Luipaard kunnen zijn!

Heb jij wel eens een Luipaard in het wild gezien?